Enginarc? Faruk, bir zamanlar/ eskiden /daima köyün en temel/ sevimli/ bilinen yüzüydü. Her sabah saatinde / vaktinde / tam da güne? do?ar gibi pazar?na inerdi. Gözlerindeki / Yüzündeki / Sesindeki gülümseme/ ne?eyle/ mutluluk hep bir yans?ma/ tezahür / izleri halindeydi. Ama son zamanlarda Faruk dönü?tü . Bir sabah/ Bir gün/ Tam o